Zanim Niebo zeszło na ziemię i Słowo stało się Ciałem, musiała zaistnieć Ona. Niepokalanie poczęta, doskonała córka Boga, pokonała wszystkie grzechy Ewy. Jej czystość sprawiła, że Bóg, Ojciec i Duch Święty, w Niej i poprzez Nią, objawili się światu w całej wspaniałości stworzenia, odkupienia i miłości. To ona pokazała, jaka jest siła czystości, tej prawdziwej, niczym nieskalanej, dzięki której Niebo schodzi na ziemię i zamieszkuje pośród nas. Maryja, Pierwsza Dama Nieba i Ziemi była tą, do której Gabriel wyrzekł słowa – błogosławiona jesteś między niewiastami. I Niebo zeszło na Ziemię. W tę noc, w Betlejem, nie było w żadnym domu miejsca dla rodzącej Maryi. I pewnie tak miało być, by w tym cudownym narodzeniu uczestniczyła tylko Ona i Bóg. Inni, wybrani, którym Ojciec objawił prawdę o narodzeniu swego Syna, dołączyli potem, by wielbić spełnienie Bożej obietnicy o Mesjaszu, który zaprowadzi pokój między Niebem a ziemią i przyprowadzi człowieka do domu Ojca. Stajenka w Betlejem to miejsce i czas spełniającej się Bożej miłości do człowieka, urzeczywistniającej się poprzez bezgrzeszną istotę, która stała się Matką Zbawiciela. Bezgrzeszność, czystość to wręcz niepojęte dla nas stany ludzkiej duszy. Trapieni dylematami, wszelkimi rozdarciami, lękiem, brakiem miłości, bliskością zła, które nas dotyka i niekiedy wciąga niezauważenie, nawet nie pomyślimy o tym, że czystość, pełnia Bożej Łaski w nas, jest możliwa. Ta czystość, która sprawia, że Niebo schodzi na ziemię, jest możliwa w każdym człowieku. Pomyślmy o tym w tę Wigilię Bożego Narodzenia, gdy nowo narodzony Jezus zagości w naszych domach. I oddajmy pokłon Pierwszej Damie Nieba i Ziemi - przewodniczce w drodze do bram Raju.
