Wystarczy trochę spostrzegawczości, aby przy sygnalizacji świetlnej na placu Wilsona poczuć się ofiarą eksperymentu jakiegoś psychola. Na czerwonym stoją przechodnie i stoją samochody, jednocześnie. Jedni i drudzy patrzą na siebie, jedni i drudzy zastanawiają się czy to nie awaria? Nie, to nie awaria. To udział w eksperymencie. I niech cię nic nie korci. Nie wyciągaj żadnych logicznych wniosków. Policja przyczajona po drugiej stronie wyłapuje tych, którzy zbyt dużo myślą. Znam takie sytuacje z Olsztyna. Wydawało się, że Olsztyn jest jedyny. Od wielu lat panuje tam psychol, który manipuluje przy sygnalizacji świetlnej a jego wyczyny spowodowały nawet śmiertelne potrącenie rowerzystki. Zakłócił on tam płynność ruchu i wprowadził czerwone światła w tym samym czasie i dla przechodniów i dla samochodów. Gdyby zastosować czerwone na stałe i wzmocnić aparat represji tak, aby nikomu nie przyszło do głowy jechać lub przechodzić, czyli ruch na skrzyżowaniu ustałby całkowicie, to wtedy psychol i policja osiągnęliby pełną satysfakcję. John Austin angielski prawnik z XVIII wieku twierdził, że prawo to zbiór nakazów i zakazów suwerena, które mają jakiś cel. Na placu Wilsona celem jest dręczenie przechodniów i kierowców, tak aby im uświadomić istnienie suwerena, czyli psychola oraz aparatu przymusu, czyli funkcjonariuszy policji, którzy pilnują, aby te utrudnienia były respektowane. Nie powinno się zgłębiać umysłowych meandrów psychola, bo jego logika jest zgubna i błądzi w oparach surrealizmu. Można to niebezpieczne zjawisko opisywać obszerniej*. Można to zjawisko opisywać artystycznie, tak jak to uczynił Smarzowski w filmie „Drogówka” i sugerować, że to przez alkohol. Nadużywanie alkoholu może być wytłumaczeniem patologii na placu Wilsona, ale niekoniecznie. Psychol może być całkowitym abstynentem. Ale alkohol może byłby rozwiązaniem tej zagmatwanej sytuacji. Poczęstunek dla uczestników eksperymentu stojących na czerwonym, nie wyłączając policjantów i policjantek, racjonalnie uzasadniałby ich obecność na placu Wilsona. *szukaj w googlu „sygnalizacja świetlna Olsztyn”. Znalazłem między innymi bloga ze zdjęciami i z opisem pod linkiem: sport .pl/blogi/tylkodlarowerow/2012/06/sygnalizacja_z_olsztyna__anatomia_bubla/1 href= http://polskanarowery. sport .pl/blogi/tylkodlarowerow/2012/06/sygnalizacja_z_olsztyna__anatomia_bubla/1 target= _blank >http://polskanarowery. sport .pl/blogi/tylkodlarowerow/2012/06/sygnalizacja_z_olsztyna__anatomia_bubla/1 Andrzej ODPOWIEDŹ REDAKCJI Szanowny Panie, Jestem również fanem organizacji świetlnej ruchu na Pl. Wilsona i zgadzam się z Panem w kwestii możliwości uczestniczenia żoliborzan w opisanym przez Pana eksperymencie. Sam byłem świadkiem sytuacji, gdy na przejściu dla pieszych od stacji metra w kierunku Kina Wisła, na zielono paliły się jedynie światła na torach tramwajowych i przechodnie mogli sobie jedynie biegać po torach w te i nazad, i nigdy nie przejść na drugą stronę ulicy, bo przejścia tam broniło już czerwone. W dodatku pod stacją metra stały wspomniane przez Pana służby, które troskliwie wyłapywały tych, którzy usiłowali jednak sforsować to przejście i z czułością wlepiały mandat tłumacząc przechodniom, że robią to dla ich dobra. Przywracająca równowagę psychiczną funkcja mandatów jest powszechnie znana, więc nikt specjalnie nie miał pretensji, choć, niektórzy usiłowali dyskutować, bezskutecznie przecież, bo z taką nadopiekuńczością jeszcze nikt nie wygrał. Oczywiście pisać o tym trzeba, ale z miejskich plotek wiem, że jeśli na Żoliborzu, w pobliżu Pl. Wilsona nie zamieszka jakaś, choćby przelotna, szycha z ZDM, to eksperyment trwał będzie nieprzerwanie. Jak to mówią w moim zawodzie, gdy kondukt utknie między nagrobkami – no pasaran.
