Wespazjan Hieronim Kochowski – historyk i poeta baroku polskiego, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej. Przez całe życie związany był z Malopolską. Jego rodzicami byli Jan, średnio zamożny szlachcic, oraz Zofia z Janowskich. Uczył się w Krakowie, w słynnym Kolegium Nowodworskiego. Po jego ukończeniu przez dziesięć lat walczył w chorągwi husarskiej z Kozakami, Rosjanami i Szwedami(brał udział między innymi w bitwie pod Beresteczkiem). W 1666 brał udział w rokoszu Lubomirskiego podczas którego wziął udział w bitwie pod mątwami. W 1688 roku brał czynny udział w życiu politycznym i zyskał poważanie wśród szlachty. Zauważył go nawet dwóri w latach 1671-1673 piastował urząd podżupnika wielickiego czyli kontrolera największych w kraju kopalni soli. Zadebiutował literacko poematem Kamień świadectwa wielkiego w koronie Polskiej senatora niewinności.broniącym Jerzego Lubomirskiego. W 1668 wydał swój pierwszy tomik – różaniec Najświętszej Panny Maryi,rozważający poszczególne tajemnice różańćowe. W 1674 opublikował swoje pierwsze wielkie dzieło – Niepróżnujące próżnowanie.. Jest to zbiór kilkuset utworów, podzielonych na cztery księgi liryków, jedną księgę epod i dwie księgi epigramatów. W 1681 oddał do druku dwa nowe poematy religijne – Chrystus cierpiący , opłakujący mękę Zbawiciela oraz Ogród Panienski , objaśniający rozmaite tytuły Matki Bożej.najwybitniejszym dziełem Kochowskiego była Psalmodia polska (pełen tytuł: Psalmodia polska|Trybut należyty wdzięczności wszystkiego dobrego Dawcy, Panu i Bogu albo Za czasów Sobieskiego zwrócił się w stronę historii. W 1683 wydał pomnikowe Annalium Poloniae ab obitu Vladislai IV Climacteres (Roczników polskich od śmierci Władyslawa IV Klimaktery. Są to dzieje Rzeczypospolitej czasów Jana II Kazimierza i Michala Korybuta Wiśniowieckiego. Ostatnim dziełem jest Psalmodia polska za dobrodziejstwa Boskie dziękująca (1695). Jest to zbiór psalmów, tekst modlitewny i swoisty testament duchowy, ujęty w formie parafrazy Księgi psalmów.
