P. Czyta Pan regularnie naszą gazetę... O. To prawda. Lubię wiedzieć co się dzieje w naszej dzielnicy. Dużo rozmawiam z ludźmi, chętnie bywam w kawiarniach, czytam lokalną prasę. Żałuję, że w Informatorze nie ma stałej rubryki kulturalnej, tak jak jest stała rubryka na temat win, skądinąd ciekawa i edukacyjna. Chciałbym dowiedzieć się o koncertach, spektaklach teatralnych, wystawach, nowych książkach, a także więcej o ludziach, którzy współtworzą klimat kulturalnego Żoliborza. P. Polubił Pan ostatnio kawiarenkę Secret life , w której właściciele chcą tworzyć także mały ośrodek kultury. Pomysł wyświetlania filmu z Polą Negri (amerykańską gwiazdą kina niemego, Polką z pochodzenia - Apolonią Chałupiec) ściągnął do lokalu tak wiele osób, że zabrakło miejsc siedzących. Jednak myślę, że główną atrakcją była skomponowana przez Pana muzyka. O. Skomponowanie muzyki na orkiestrę kameralną do niemego filmu, który powstał w 1918 r. uznałem za interesujące, zawodowe wyzwanie (jak się okazało w pełni udane). Fascynują mnie czasy, w których toczy się akcja filmu. Po zakończeniu I wojny światowej ludzie chcieli cieszyć się życiem, bawić, tańczyć, chodzić do opery i na koncerty, mieć marzenia i aspiracje. Modne były też kawiarnie. Sama Pola Negri, uboga dziewczyna z Polski, która zrobiła światową karierę filmową, też stanowi swoisty fenomen. P. Chciałabym, abyśmy porozmawiali o jeszcze ważniejszej Pana fascynacji - o osobie wyjątkowego formatu - Ignacym Paderewskim - wielkim pianiście, kompozytorze, działaczu niepodległościowym, polityku. O. Nie mogę zrozumieć, dlaczego ten niezwykły człowiek, wybitny artysta i zasłużony polityk jest tak mało Polakom przypominany. Ostatnio wiele się mówi o kłopotach z współczesnymi elitami, a przecież mamy tak niezwykłe wzory. Ze swojej strony postanowiłem coś zrobić dla upamiętnienia Ignacego Paderewskiego, który był nie tylko światowej sławy pianistą, ale także wybitnym kompozytorem. Jego wspaniała symfonia Pt. Polonia nie jest gorsza ani trochę od bardzo znanej i popularnej w Polsce i na świecie symfonii Mahlera. Wiele lat temu nagrałem Polonię w BBC Scottish Orchestra, drugi raz z Symfonią Warsovia i po raz trzeci, niedawno z orkiestrą bydgoską, w filharmonii im. I. Paderewskiego. Wiem od przyjaciół mieszkających w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych czy Kanadzie, ze Ignacy Paderewski jest tam znany i często grany. P. Ignacy Paderewski jest też dla mnie typem już unikalnego w dzisiejszych czasach patrioty, który będąc uwielbiany w świecie, zawsze miał na względzie niepodległość i dobro Polski, o co walczył na forach międzynarodowych. O. To imponująca i wzruszająca postawa u wielkiego artysty. Jestem dumny z Ignacego Paderewskiego, a mówiąc trochę żartobliwie zapytam: czy był inny premier, który skomponował symfonię, który grywał w szachy z prezydentem Stanów Zjednoczonych? Jako muzyk doceniam także, że opera Manru stworzona przez Paderewskiego to jedyna polska opera wystawiona w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, a wystąpienia krasomówcze Ignacego Paderewskiego brzmiały jak utwory muzyczne. P. Niektórzy filozofowie twierdzą, że żyjemy w czasach (w odróżnieniu od okresu międzywojennego), w których triumfuje przeciętność. Jest taka wspaniała książka krakowskiego profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego Ryszarda Legutki Pt. Triumf człowieka pospolitego , która analizuje to zjawisko. Wszystkie opinie są równoprawne i na temat choćby polityki autorytatywnie wypowiadają się dyletanci. O. Ja lubię tak zwanych zwykłych ludzi, ale jednocześnie wiem jak ważni są niepowtarzalni geniusze ludzkości tacy jak wielki Polak Ignacy Paderewski, i jak ważne są prawdziwe elity. P. To wielka satysfakcja spotykać takie wybitne osoby jak Pan, które teraźniejszość chcą budować na tradycji, a nie przeciw niej… Dziękuję za rozmowę
