Jak niczym w życiu, poza samym życiem, Zmartwychwstaniem zostaliśmy obdarowani wszyscy, bez wyjątku. Problem jest w tym, że zbyt mało doceniamy ten Boży dar na co dzień. Bo Zmartwychwstanie jest z nami każdego dnia, w każdej minucie naszego życia, którą odmierza nam Opatrzność Boża. Syn Boży przybył na świat i stał się człowiekiem, takim jak my. Ale był całkowicie niewinny, beż grzechu i słabości, poza jedną - czysto fizycznym ciałem. Podzielił z nami pełne trudów i cierpień życie, choć nie musiał. Dał się umęczyć i ukrzyżować, przyjął torturę najgorszą z możliwych, powolne umieranie w męce, choć nie musiał. Mimo straszliwego lęku, jaki opanował go w Ogrójcu, leku dobrze nam znanego, który powoduje, że uciekamy, ratujemy własne życie, walczymy o przetrwanie, On nie uciekł. Stawką było zbawienie każdego z tych, którzy żyli, żyją, żyć będą. On wiedział, że jest jedynym, który może tego dokonać. Ofiara niewinności, Syna Bożego, otworzyła drogę do Ojca, do Nieba wszystkim, którzy zrozumieją, czym jest ta ofiara największej miłości i żądanie Boga, byśmy jego i siebie nawzajem tą miłością obdarzali. Chrystusowa miłość jest naszym zadaniem, zadaniem Zmartwychwstania. W każdej Eucharystii otrzymujemy właśnie ten duchowy przysmak, ofiarowującego siebie Jezusa, który ma nam, grzesznikom pomagać w dorastaniu do miłości Bożej. A jest to miłość, w której zapominamy o sobie, w której wielbimy Boga i kochamy bez wyjątku wszystkich, którzy są wokół nas. Teraz, jak co roku, idziemy na spotkanie Zmartwychwstania. W jakikolwiek sposób przemierzając tę drogę pamiętajmy, że Zmartwychwstanie jest w nas i tylko tam możemy je odnaleźć. Joanna Kania-Karmalska
