Dwieście lat temu topografia okolicy ulicy Barszczewskiej na warszawskim Żoliborzu, znacznie różniła się od tej, jaką znamy dzisiaj. W tamtych czasach Kępa Potocka była wyspą a zwany dzisiaj potocznie „kanałek”, był korytem rzeki Wisła. Natomiast ulica Barszczewska została wytyczona w roku 1820 na odcinku pomiędzy ulicą Kamedułów, (dzisiejsza Gwiaździsta) kończąc swój bieg nad znajdującym się tam wtedy stawem. Nazwę najprawdopodobniej zawdzięcza ówczesnemu właścicielowi pobliskiego folwarku Julianowi Barszczewskiemu. Ulica była częścią rozwijającej się osady Potok liczącej wtedy około sześćdziesięciu osób. Należy wspomnieć, że nie było w okolicy żadnego potoku a osada, nazwę wzięła od nazwiska Potockich, którzy byli właścicielami tego terenu. Dopiero kilkanaście lat później rozpoczęto budowę pobliskiej Cytadeli. Jest to istotny fakt dla samej ulicy, ponieważ nieco później, w połowie XIX wieko zaczęto rozparcelowywać działki znajdujące się wokół ulicy. Zaczęli osiedlać się tutaj emerytowani żołnierze, głównie kadra oficerska, która po zakończeniu służby w Cytadeli przechodziła na emeryturę. Budowano głównie całkowicie drewniane wille otoczone niewielkimi ogródkami a część uliczek, otrzymała rosyjskie nazwy. Do naszych czasów nie zachował się choćby najmniejszy ślad po tej zabudowie. Do niedawna stała jeszcze przy ulicy Barszczewskiej niewielka kamienica, ale ta została wybudowana już w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Jedyną pamiątką ze starych czasów jest zabytkowy bruk z polnych kamieni. Ulica przechodzi kolejną metamorfozę w postaci inwestycji budowlanych skutkiem czego przy ulicy, powstało kilka zatopionych w zieleni apartamentowców. Jednak jeśli ktoś wybierze się na spacer i odwiedzi teren znajdujący się pomiędzy ulicami Barszczewską i Potocką to na pewno odnajdzie sporo artefaktów pochodzących z minionej epoki.
