Jest to długa na ponad 250 metrów ulica, która łączy ulice Potocką i Mickiewicza. W swoim biegu krzyżuje się kolejno z ulicami Wawrzyńskiej, Modrzejewskiej i Solskiego. Nazwa ulicy upamiętnia Elżbietę Drużbacką – poetkę staropolską, zwaną przez współczesnych Muzą sarmacką. Urodziła się w drobnoszlacheckiej rodzinie Kowalskich. Młodość spędziła na dworze kasztelanowej krakowskiej w Sieniawie. Tam odebrała staranną edukację i prawdopodobnie poznała swojego przyszłego męża, Kazimierza Drużbackiego, z którym miała dwie córki: Mariannę i Annę. Po śmierci męża, a następnie starszej córki i sześciorga wnucząt osiadła w klasztorze sióstr bernardynek w Tarnowie, gdzie zmarła w 1765 r. Poprzez kręgi magnackie trafiła do środowisk literackich, w 1752 r. debiutowała tomem poezji „Zbiór rymów duchownych, panegirycznych, moralnych i światowych”, jedynym wydanym za życia. Większość utworów Drużbackiej krążyła długo w rękopisach, recytowano je na salonach. Po śmierci Drużbackiej jej poezja uległa stopniowo zapomnieniu. Znaczna część jej spuścizny spłonęła w Powstaniu Warszawskim. fot.Sergiusz Kornatowski
