Od 26 lutego do 2 maja w Muzeum Narodowym w Warszawie będzie można obejrzeć blisko 150 dzieł malarki okresu modernizmu Olgi Boznańskiej (1865-1940). Ekspozycja zawiera w dużej mierze dzieła z prywatnych kolekcji, co tworzy wystawę unikatową i godną polecenia. Wystawa została zorganizowana z okazji upamiętnienia 150- tej rocznicy urodzin Olgi Boznańskiej. Cała ekspozycja podzielona jest na różne okresy twórczości, z uwzględnieniem tematyki obrazów. Początki poszukiwania stylu przez artystkę ukazują obrazy, które w zupełnie nowy i bardzo ciekawy sposób przedstawiają wizerunek malarki. Znana jako introwertyczna osoba, która pracuje za zamkniętymi drzwiami swojej pracowni, okazuje się być zainteresowana opowieścią zawartą w obrazie tworząc jego historię. Duża ilość obrazów malowanych w plenerze oraz obszerna gama kolorystyczna pokazuje, jak artystka przechodziła ten poznawczy proces. Najczęściej wykorzystywanym motywem był dla artystki portret. Kuratorzy wystawy (dr Ewa Bobrowska oraz Urszula Kozakowska – Zaucha) skupili się nie tyle na opowieści o postaci portretowanej, co na opowieści osamej malarce, która podczas swojego życia spotykała wielu ciekawych ludzi. Tak właśnie zapełnia się jej życie. Zaczynając od przypadkowych modeli, poszukując światła i koloru, przechodzimy do portretów dzieci, których obecność też nie jest przypadkowa. Boznańska malowała wszystko wokół siebie. Gdy towarzyszki od serca rodziły dzieci, to właśnie one stawały się główną inspiracją dla jej obrazów. Możemy w ten sposób poznać bliską rodzinę, kochanków oraz dużą część arystokracji polskiej i francuskiej, z którą artystka obcowała. Kolejnym rozdziałem jej życia jest długi przystanek w Paryżu, gdzie poznaje wielu impresjonistów i ludzi sztuki. Zainspirowana Paryżem, wychodzi z pracowni, maluje pejzaże, które są rzadkością w jej zbiorach. Boznańska woli bowiem pracować samotnie w zaciszu pracowni, tam też zaprasza swoich modeli. Znaczącym momentem w odosobnieniu Boznańskiej były skutki I wojny światowej, która wiele zmieniła w otoczeniu oraz poglądach Polaków. Z czasem Boznańska zamyka się w zaciszu swojej pracowni, coraz bardziej samotna. Oddaje portretowanych we frontalnym ułożeniu, niekiedy w przypadkowym świetle. Nie ukazuje ona ani pory dnia, ani roku, nie skupiając się również nad usytuowaniem postaci we wnętrzu. Niedomalowane niekiedy tło oraz delikatne pociągnięcia pędzlem ukazują otoczenie jako nieistotne, skupiając uwagę jedynie na portretowanej postaci. Intymności wystawie dodają przedmioty artystki takie jak sztaluga, palety, oraz inne przedmioty używane przez Boznańską. Aranżacja jej prowizorycznej pracowni wśród licznych autoportretów prezentuje otoczenie Olgi Boznańskiej i pozwala chociaż chwilę poczuć tę wyjątkową część twórczej duszy artystki. Olga Boznańska 26 luty - 02 maj Muzeum Narodowe w Warszawie Katarzyna Łucja Marciniak
