Codzienne bariery osób z niepełnosprawnością Bariery architektoniczne Brak podjazdów przy wejściach do budynków, sklepów, urzędów. Wysokie krawężniki i brak obniżeń przy przejściach dla pieszych. Niedziałające lub nieczytelnie oznaczone windy (np. na stacjach metra). Wąskie chodniki i schody bez poręczy lub z nierówną nawierzchnią. Zastawione przejścia (np. przez parkujące auta, reklamy na chodnikach). Problemy z transportem publicznym Nie wszystkie autobusy i tramwaje są niskopodłogowe. Zbyt krótkie czasy zatrzymania – osoba niepełnosprawna może nie zdążyć wsiąść/wysiąść. Brak informacji głosowych i wizualnych dla osób niewidomych lub niesłyszących. Nieprzeszkoleni kierowcy lub brak empatii ze strony pasażerów. Ograniczony dostęp do usług publicznych Trudność w dotarciu do urzędów, bibliotek, przychodni (np. brak windy lub schody, brak podjazdów). Brak dostosowanych toalet i punktów obsługi niepełnosprawnego klienta na odpowiedniej wysokości. Brak możliwości załatwienia sprawy online lub brak wsparcia asystenckiego. Wykluczenie społeczne i stereotypy Postrzeganie osób z niepełnosprawnością jako „niesamodzielnych”, „chorych” bądź ,,leniwych’’ w przypadku niepełnosprawności niewidocznej. Brak zaproszeń do wspólnych aktywności lub traktowanie protekcjonalne. Utrudniony dostęp do pracy, nauki i aktywności kulturalnych. Utrudnione relacje społeczne – samotność, izolacja, mniejsze możliwości budowania sieci znajomych. Problemy systemowe i urzędowe Zbyt skomplikowane procedury ubiegania się o wsparcie. Często konieczność częstego „udowadniania” niepełnosprawności, co często jest konieczne by uzyskać pomoc(np. w ZUS). Brak koordynacji pomiędzy instytucjami – OPS, NFZ, PCPR, szkoły, pracodawcy. Dodatkowo: dzieci z niepełnosprawnościami Brak miejsc w przedszkolach integracyjnych. Szkoły nieprzygotowane do nauczania dzieci z orzeczeniami. Małe wsparcie dla rodziców, brak psychologów, logopedów, asystentów edukacyjnych. [middle1] Inicjatywy na rzecz wsparcia osób z niepełnosprawnością Budowa Środowiskowego Domu Samopomocy przy ul. Izabelli Jednym z kluczowych projektów jest budowa nowoczesnego Środowiskowego Domu Samopomocy (ŚDS) przy ul. Izabelli. Ten budynek będzie przeznaczony dla 30 osób z chorobami psychicznymi oraz 30 osób z niepełnosprawnością intelektualną i chorobami sprzężonymi. W kompleksie będą znajdować się również: placówka dziennego wsparcia dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, dwa mieszkania chronione (treningowe), pracownie terapeutyczne, przestrzenie rekreacyjne, w tym ogródki warzywne oraz plac zabaw. projekt zakłada pełną dostępność architektoniczną oraz integrację z zielenią miejską. Program „Opieka Wytchnieniowa” Urząd Dzielnicy Żoliborz uczestniczy w realizacji programu „Opieka Wytchnieniowa”, którego celem jest wsparcie członków rodzin lub opiekunów sprawujących bezpośrednią opiekę nad dziećmi z orzeczeniem o niepełnosprawności oraz osobami ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Program oferuje m.in. czasowe zastępstwo w opiece, umożliwiając opiekunom odpoczynek i regenerację sił. Dostosowanie budynków użyteczności publicznej Urząd Dzielnicy Żoliborz podejmuje działania, które mają na celu dostosowanie budynków użyteczności publicznej do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Przykładem jest budynek Urzędu Dzielnicy przy ul. Słowackiego 6/8, który został wyposażony w pochylnię oraz drzwi dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnością. Inwestycje mieszkaniowe z myślą o osobach z niepełnosprawnościami W ramach inwestycji komunalnej przy ul. Powązkowskiej 44b powstały mieszkania treningowe przeznaczone dla osób z niepełnosprawnością ruchową. Mieszkania te są w pełni dostosowane do potrzeb mieszkańców, wyposażone w odpowiednie meble i urządzenia. „Żoliborz na pamięć” – gra wspierająca osoby z chorobami otępiennymi Projekt „Żoliborz na pamięć” – gra planszowa stworzona z myślą o osobach z chorobami otępiennymi i ich rodzinach. Celem tej gry jest wspieranie pamięci i orientacji przestrzennej poprzez odwiedzanie znanych miejsc w dzielnicy. Projekt został zrealizowany w ramach budżetu partycypacyjnego i opracowany we współpracy z Urzędem Dzielnicy Żoliborz oraz psychologiem specjalizującym się w pracy z osobami chorymi otępiennie.
